بررسی مقایسه ای اثرات ضد تشنجی عصاره آبی گیاه آکلیل کوهی و فنوباربیتال در موش سفید آزمایشگاهی

سابقه و هدف: با توجه به مزمن بودن بیماری های تشنجی و مصرف طولانی مدت داروهای ضد تنشج و همچنین عوارض فراوان این داروها، اخیرا استفاده از گیاهان دارویی جهت کنترل حملات تشنجی مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. هدف این تحقیق، بررسی اثر ضد تشنجی عصاره گیاه آکلیل کوهی (Rosmarinus officinalis) در کنترل تشنجات ناشی از پنتیلن تترازول در موش سفید آزمایشگاهی می باشد. مواد و روش ها: مقادیر متفاوتی از عصاره آبی گیاه آکلیل کوهی (12ml/kg و 9 و 6 و 3) به گروه های مختلف موش به وزن 30-25 گرم به صورت داخل صفاقی (i.p) تزریق گردید. گروه کنترل سرم فیزیولوژیک (6ml/kg) و گروه های شاهد فنوباربیتال (40mg/kg و 30 و 20 و 10) دریافت نمودند. در آزمون پنتیلن تترازول (i.p و 80mg/kg)، تغییرات رفتاری، زمان شروع تشنج، طول مدت تشنج و مرگ و میر 24 ساعته در تمامی گروه ها ثبت گردید. یافته ها: نتایج نشان می دهند که تمامی مقادیر عصاره گیاه موجب تاخیر در زمان شروع تشنج گردیده اند اما موثرترین مقدار عصاره 12 mg/kg بود که قابل مقایسه با دوز 30 mg/kg فنوباربیتال می باشد. در مورد طول مدت تشنج به جز مقدار 3 ml/kg عصاره، بقیه مقادیر نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی داری را نشان داده اند. در ارتباط با کاهش درصد مرگ و میر 24 ساعته، در گروه شاهد هیچ گونه مرگ و میری مشاهده نگردید، در گروه کنترل 45% و در گروه های مورد آزمایش با مقادیر 12 mg/kg عصاره حدود 10% مرگ و میر مشاهده گردید که بیانگر تاثیر گیاه مذکور در کاهش میزان مرگ و میر می باشد. نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهند که مقدار 12 mg/kg عصاره آبی گیاه آکلیل کوهی اثرات قابل توجهی بر روی زمان شروع تشنج، طول مدت تشنج و درصد مرگ و میر 24 ساعته دارا می باشد